- wszczynać się – wszcząć się
- wszczynać się – wszcząć się {{/stl_13}}{{stl_7}}'zaczynać się, brać początek': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wszczęły się rokowania pokojowe. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wszcząć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wszczynać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wszczynać — ndk I, wszczynaćam, wszczynaćasz, wszczynaćają, wszczynaćaj, wszczynaćał, wszczynaćany wszcząć dk Xc, wszczął, wszczęła, wszczęli, wszczęty, wszcząwszy «zaczynać jakąś akcję, działalność, dawać czemuś początek; rozpoczynać, wzniecać» Wszcząć… … Słownik języka polskiego
podnosić – podnieść [wszczynać – wszcząć] alarm — {{/stl 13}}{{stl 33}} zwracać uwagę na grożące niebezpieczeństwo :{{/stl 33}}{{stl 10}}W prasie podniósł się alarm z powodu zagrożenia swobód demokratycznych. Wszczęto alarm z powodu zagrożenia wścieklizną. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czub — m IV, D. a, Ms. czubbie; lm M. y 1. «upięte wysoko, sterczące włosy na wierzchu głowy» Loki ułożone w czub. ◊ Od czuba (głowy) do pięty «całkowicie, zupełnie; od stóp do głów» ◊ Brać, wziąć, porwać się za czuby «wszczynać, wszcząć bójkę; bić się» … Słownik języka polskiego